सोसल मिडियाले हाम्रा बालबालिकालाई बर्बाद गरिरहेको छ भन्ने खबरले सञ्चारमाध्यमहरू भरिएको छ। लगातारको अध्ययन पछि अचानक हामीलाई हाम्रा डिजिटल दुनियाँमा मस्त हाम्रा बच्चाहरू सम्भवतः, वा निश्चित रूपमा, शक्तिविहीन, क्याटाटोनिक (निस्कृयता वा बाँकी दुनियाँसँग बोलचाल नगरेका कारण लाग्ने मानसिक रोगका लक्षण) सेलमा परिणत भइरहेको चेतावनी दिइन्छ (त्यो पनि हाम्रै सामाजिक सञ्जालका फिडहरूमा आउँछ)। अनि हामी तिनीहरूका उपकरणहरू तिनीहरूको सैतान औंलाहरूबाट छुट्टाउन कुश्ती खेल्छौ। सामाजिक सञ्जालले बालबालिकालाई निराश बनाइहरहेको छ भनिन्छ। टेक्स्ट म्यासेजले उनीहरूको सञ्चारको कौशललाई नष्ट गरिरहेको छ भनिन्छ। र, अहिले सबैभन्दा पछिल्लो खबरचाहिँ यसले ‘उनीहरूको अल्छिपनालाई हटाउँछ’ भनेर चिन्तित आमाबाबुहरूलाई ढाढस दिने खालको दावी पनि गरिएको छ, तर त्यसको अर्थ …
आजको समयमा विभिन्न राष्ट्रिय र अन्तर्राष्ट्रिय मुद्दा र मामिलाहरूमा नेपालीहरूले देखाएको चासो, चिन्ता र प्रतिक्रियालाई हेर्दा हाम्रो राष्ट्रको सामूहिक चेतनाको स्तर अत्यासलाग्दो किसिमले खस्केको देखिन्छ। यस्तो लाग्छ, हामी नेपालीहरू सहज विवेकद्वारा डोरिने विज्ञान र प्रविधिको यो समुन्नत युगका जागरुक जनता बन्नूको सट्टा कसैले पनि भ्रमित बनाउन सक्ने भीड बन्न पुगेका छौँ। हामी बहुसंख्यक नेपालीहरूले कुनै पनि विषयमा आफ्नो स्वतन्त्र अभिमत जाहेर गर्नसक्ने हैसियत नै बनाउन सकेको देखिँदैन। त्यसैले अधिकांश वयस्क नेपालीहरू कि राजनीतिको क्षेत्रका कि त सम्प्रदाय, वर्ग वा आस्थागत समूहका अगुवाहरूका अन्धानुयायी बन्न पुगेका छौँ।
रसियाले युक्रेनमाथि गरेको सैनिक कारवाहीको प्रतिक्रियास्वरूप रुस र त्यहाँका नागरिकमाथि विश्वका धेरै देशहरूले विभिन्न किसिमका प्रतिबन्ध लगाए। बेलायती सरकारले इंग्लिश फुटबल क्लब चेल्सीका रसियन मालिक रोमन अब्रामोबिचमाथि लगाएको प्रतिबन्धलाई त्यसैको एउटा कडीका रूपमा लिन सकिन्छ। २४ फेब्रुअरीका दिन रुसले युक्रेनमाथि सैन्य कारवाही शुरू गरेको थियो।
आफ्नै विद्यार्थीलाई यौन हिंसा गरको आरोप लागेका माडी नगरपालिका १ मा रहेको सोमेश्वर उच्च माध्यमिक विद्यालयका शिक्षक सुरज लामिछानेका पक्षमा नेपाल शिक्षक संघले विज्ञप्ति नै निकालेको छ।
“नाटक गर्ने को–को हुनुहुन्छ?” मैले सोधेँ। हलमा भएका सबै विद्यार्थीहरूले एकै स्वरमा “हामी सबै हौं” भनेको सुन्दा त शुरूमा विश्वास नै लागेन, अचम्ममा परेँ। फेरि त्यही प्रश्न दोहोर्याएँ, “नाटकमा महोत्सवमा सहभागी हुने को–को हुनुहुन्छ?”, तर उत्तर उही आयो। त्यहाँ त्यस्तो जवाफ दिने विद्यार्थीको संख्या झण्डै २ सय ५० थियो।
